Szukam w necie informacji na temat Pic de Néouvielle.
Wynik pierwszy : „Po trzech godzinach marszu dochodzę do wyrwy w grani. Spoglądam na drugą stronę i klnę jak rasowy szewc. Nie ma szans żeby zejść tędy bez specjalistycznego sprzętu.”
Wynik drugi: „Wybrałem się na tę wycieczkę z czternastoletnią córką. Trasa łatwa, zdobyliśmy szczyt bez najmniejszego problemu.
A więc? Iść, nie iść?
Podejście jest bardzo trudne – mówi turystka, którą spotkaliśmy na szczycie Signal (Masyw Alaric, niedaleko Carcassonne) – Lepiej wrócimy drogą.
Patrzę z rosnącym niepokojem na biało czerwony symbol szlaku GR 77. Wskazuje na wąską ścieżkę, którą chcemy zjechać rowerami. Według turystki bardzo trudną. Nawet pieszo… Czytaj więcej
To miał być tylko krótki, niespieszny spacer na świeżym powietrzu. A tymczasem lodowaty, silny wiatr już na parkingu dał nam do zrozumienia, że będzie zgoła odwrotnie.
Puig Torro ma dla nas niespodziankę. Niezbyt przyjemną. Ścieżka, do tej pory raczej monotonna, przechodzi w „cami”, rodzaj polnej drogi wybrukowanej kamieniami najrozmaitszych kształtów i rozmiarów. Jeśli jedziesz zbyt wolno, blokują się koła, jeśli chcesz przyśpieszyć, pedały ocierają się o podłoże i wytrącają z równowagi.
