Puig Torro ma dla nas niespodziankę. Niezbyt przyjemną. Ścieżka, do tej pory raczej monotonna, przechodzi w „cami”, rodzaj polnej drogi wybrukowanej kamieniami najrozmaitszych kształtów i rozmiarów. Jeśli jedziesz zbyt wolno, blokują się koła, jeśli chcesz przyśpieszyć, pedały ocierają się o podłoże i wytrącają z równowagi.
Opis trasy
Jak dojechać: Zaparkować można w Torroella de Montgri, albo w L’Estartit. W obu miejscowościach jest sporo dużych parkingów, po sezonie zupełnie pustych. Polecam zacząć w l’Estartit, to pozwala zakończyć eskapadę na plaży, patrząc na fale i rozpamiętując ostatni etap trasy: niesamowoity zjazd z Mirador del Cap de la Barra.
Jeśli macie w planie kilkudniową wyprawę rowerową, możecie zatrzymać się na kempingu „Les Medes” w l’Estartit. Jest to jeden z nielicznych otwartych cały rok kempingów, lepiej więc zawczasu zarezerwować miejsce.
Dla kogo: trasa jest łatwa w 80%, średnio trudna w 15% i trudna w 5% (około 1km)
Trasa rowerowa biegnie głównie polnymi drogami. Jedynie krótki, bardzo kamienisty odcinek jest trudny do przejechania.
Od momentu opuszczenia asfaltowej drogi przed Mirador del Cap de la Barra, odnalezienie trasy wśród pokręconych i krzyżujących się ścieżek, staje się prawdziwym wyzwaniem.
Wyposażenie: poza standardowym wyposażeniem rowerzysty górskiego, gorąco polecam GPS.
Trasa na GPS składa się z odcinków tras nr 42 i 41 strefy MTB „Centre BTT Baix Emporda”. W niektórych miejscach przebiega tuż obok oznaczonej trasy, co pozwala uniknąć nudy leśnej drogi. Wariant prowadzący przez Mirador del Cap de la Barra nie jest oznaczony w terenie.
GPX do ściągnięcia
Przydatne linki:
https://fr.wikiloc.com/wikiloc/user.do?id=458&r=1
https://fr.wikiloc.com/itineraires-vtt/lescala-lestartit-14320610
Dziennik wyprawy
Transport rowerów górskich to prawdziwa łamigłówka. Jak umocować dwa rowery i nie uszkodzić jednocześnie lakieru?
Podjazd w kierunku Dunes jest łagodny i oferuje rewelacyjny widok na zatokę. Idealny na rozgrzewkę. Po kilku odwiedzonych do tej porach centrach górskich tras rowerowych w Hiszpanii mam teorię, że obowiązują tu zasady z początków istnienia MTB. Odcinki poprowadzone po leśnych drogach zdecydowanie przeważają nad krętymi ścieżkami.
Przed nami pierwszy zjazd. Leśną drogą, of course. Jeśli jednak trochę się rozejrzeć, można znaleźć single podążające w tym samym kierunku. Uwaga, wymagają nieco więcej umiejętności niż zjazd po równej drodze.
Drugi podjazd. Bardziej stromy ale technicznie łatwy. Według opisu trasy powinniśmy stąd widzieć twierdzę na Muntanya del Montgri, w rzeczywistości zasłaniają ją inne wzgórza.
Pokonujemy płaskowyż (długi, dłuuugi fragment idealnie prostej drogi) i skręcamy na południe, w kierunku l’Estartit. To tutaj czeka na nas niespodzianka w postaci „hiszpańskiego cami”. Jest to rodzaj potwornie wyboistej, szerokiej ścieżki, na której jedynie żelazne łydy i idealna równowaga pozwalają pozostać w siodle. Walczymy z kamolami to jadąc, to idąc, aż do kolejnej leśnej drogi. Nie narzekam już na monotonię hiszpańskich tras. Może i są nudne, ale za to jakże komfortowe.
Dla urozmaicenia wyprawy, decydujemy opuścić oficjalną trasę strefy i podążyć w stronę Mirador del Cap de la Barra. Wąskie ścieżki plączą się po płaskowyżu, kilka razy zdarza nam się zboczyć z trasy i zawracać, ale jazda po tych singlach jest tak przyjemna, że zapominam patrzeć na GPS.
Docieramy do punktu widokowego tuż nad urwiskiem. Widok skalnych wysepek Iles Medes zatrzymuje nas tutaj na długie minuty.
Pozostaje jeszcze wisienka na torcie, zjazd do l’Estartit. Kamieniste kręte ścieżki, na końcu nawet schody, po których normalni rowerzyści mogą po prostu zejść, a reszta zabawiać się w „light city enduro”.
Jeśli zaczęliście w Torroella de Montgri, czeka was jeszcze łatwy i szybki przejazd po Cami Vell. Na tych, którzy zostawili samochód w l’Estartit, już tylko plaża i szum fal.
